Kijk naar je paard!

Als paarden konden praten, zouden ze ons dan vertellen wat ze nodig hadden? Misschien. Weet jij altijd wat je zelf nodig hebt? En laat je dat je omgeving altijd weten?

Een paard is geen mens. Een paard is een prooidier. Stel dat een paard pijn heeft, dan zal het er alles aan doen om dit niet te laten zien. Want dan zou hij een makkelijke prooi zijn. Paarden zijn sterren in het compenseren van bewegingen die niet (meer) mogelijk zijn en deze bewegingen dan tóch te maken, zonder dat het opvalt dat deze niet meer “vrijblijvend” gemaakt kunnen worden, hierdoor ontstaat op langere termijn schade.. en dat is iets wat voorkomen had kunnen worden wanneer het aan je zadel ligt!

Hoe kom ik er dan wél achter wat mijn paard nodig heeft?

Neem de rust om goed naar je paard te kijken. Echt te kijken. Vergeet je mobiel, vergeet wat iedereen vindt en zet ook je eigen gedachten op nul. Ga zitten, haal diep adem en ontspan. Doe niets en kijk naar je paard. Dat is een goed begin.

Heb je daar geen geduld voor?

Check dan onze lijst met 8 voorwaarden voor paardenwelzijn.

Gedrag: een kwestie van temperament?

Ieder paard is anders. Natuurlijk heeft het ene paard een ander temperament dan het andere. En een ander verleden. Ach, je hebt zelf ook wel eens een rotdag, toch?

Maar wat nu als je paard echt lastig wordt. Als hij ‘het niet meer doet’. Als hij staakt, in opstand komt. Als hij nog wel rechtsom wil buigen, maar met geen mogelijkheid linksom. Als hij met zijn hoofd gaat schudden, het bit vastpakt. Als hij gaat bokken, steigeren of bijten…

Dan is het tijd voor een pas op de plaats. Dan probeert je paard je ècht iets te vertellen!

Waarschijnlijk heb je alles al geprobeerd. En nu vermoed je dat het misschien wel eens aan het zadel zou kunnen liggen? Wij hebben het al heel vaak meegemaakt. Kom gewoon een keer voor een Saddlefit4life evaluatie zadelevaluatie. Wil je eerst wel eens weten wat een goed passend zadel jou eigenlijk kan opleveren?

Paard zonder zadel zien bewegen

“Ik volgde Polane al enkele jaren op Facebook en toen mijn jonge merrie verhuisde werd het mogelijk om een Saddle-fit-for-life sessie te plannen. Ik liep er tegenaan dat mijn paard de eerste rondjes vaak wat chagrijnig was en dat ze kortere passen maakte dan dat ze in vrijheid liet zien. Ook kon ik absoluut niet in balans zitten in mijn huidige zadel en zat ik altijd in meer of minder mate in een stoelzit (een probleem wat ook terugkwam bij andere zadels).

Wat heb ik die dag óntzettend veel informatie gekregen van Irene Polane! Dingen die ik al wist of vermoede en bevestigd kreeg, maar ook dingen waar ik nog nooit eerder van had gehoord en opeens kon ik zelf ook prima verklaren waarom ik altijd een stoelzit had gehad.

Wat ik heel mooi vind (en wat echt niet veel zadelmakers doen) is dat Irene eerst graag het paard zonder zadel ziet bewegen en voelt hoe het paard in zijn spieren en lijf zit, maar dat ze ook de ruiter niet vergeet. Nadat mijn paard was bekeken en bevoeld was het mijn beurt om beoordeeld te worden en te kijken hoe ik van nature, loop sta en zit.

Het werd na 2 rondjes op mijn oude zadel al heel snel duidelijk dat mijn zadel totaal niet geschikt was voor zowel mij, mijn paard of voor ons als combinatie.

Na een proefrit op zowel een Wintec als Schleese was het voor mij al vrij snel duidelijk dat er zeker weten een nieuw zadel zou komen! Ik zat in beide zadels zoveel fijner en mijn merrie liep een stuk ruimer en ontspannener. Heel fijn is ook de leenservice zodat je niet met je oude zadel door hoeft te rijden tot het nieuwe zadel er is.

Inmiddels heb ik al ruim een half jaar mijn Bates Isabell Werth en ben ik er nog altijd ontzettend blij mee. Mijn merrie trouwens ook. Na drie maanden kon ik Irene alweer laten komen omdat de bespiering van mijn merrie rondom de schoft en op haar rug zó was toegenomen dat het zadel niet goed meer lag en er een andere boommaat in moest. Nog een voordeel van de zadels, ze zijn op veel punten makkelijk aan te passen zodat je niet direct een nieuw zadel hoeft te kopen als je paard verandert.

Wel heb ik heel erg moeten wennen aan het zadel en moest echt mijn balans opnieuw vinden. Nog altijd leg ik mijn benen iets te ver naar achter neer, een gewoonte die bij mijn andere zadel noodzakelijk was voor een enigszins correcte beenligging, maar die ik nu moet afleren.”

Roseliek Schipper